IX ÉPOCA

29.7.07

Xesús Paz

A lectura da entrevista de hoxe no Faro de Vigo a Xesús Paz, novo presidente da Autoridade Portuaria de Vigo -a pesar do tocapelotismo barateiro do inefable entrevistador made in Faro Chema García- confirma as nosas esperanzas. É todo un notición que alguén con responsabilidade nesta cidade fale con prudencia, propiedade e coñecemento de causa e non pareza simplesmentes un vendedor. Se ademais algo disto cambia tamén no Concello, se cadra, ata temos sorte e Vigo comeza a parecerse a unha cidade normal.

Suso Paz xa viña precedido dun significativo respecto e apoio polo seu labor no porto de Vilagarcía. Contan os de alá que o seu nomeamento para a presidencia da Autoridade Portuaria de Vigo vivíuse como unha importante perda para a localidade Arousana. Un perfil técnico e directivo claro, experiencia na administración pública (tamén traballou na súa primeira época laboral no Concello de Vigo, como técnico temporal na área de Urbanismo e en labores de planificación) e unha formación universitaria en socioloxía que lle permite formular ben as preguntas e atopar respostas axeitadas na complexidade do mundo globalizado no que nos movemos. Se a iso unimos unha boa capacidade para as relacións persoais e o consenso, tal vez poidamos pensar que, a curto prazo, a variada caste de opinadores que en Vigo se agrupan ao redor da autodenominación axentes sociais, calen a boquiña e escoiten.

28.7.07

Nova Olimpia no se cierra

Parece que a cousa cunde... un novo blog en defensa da conservación do espacio da sala de festas Nova Olimpia. A pervivencia deste espacio está ameazada polo proxecto de César Por tela para o edificio do antigo Teatro-cine Fraga promovido pola Fundación Caixa Galicia, para ser sede dun enésimo Centro cultural no centro de Vigo.

Podes visitalo aquí.

26.7.07

Carroña para buitres

Resulta realmente increíble: nuestros prohombres y promujeres siguen deshojando la margarita sobre si tercer carril o puente nuevo, porque los accesos terrestres a O Morrazo se colapsan. Vamos, que antes había una carretera atascada y, tras la peregrina idea del llamado "corredor de O Morrazo", ahora son dos las que proporcionan el apelotonamiento.
Pues, nada, hombre, se hace una tercera vía y se siguen metiendo coches en el resultado, hasta que toda la península se haya cubierto de asfalto, de adosados, de aparcamientos subterráneos, de adjudicaciones al tanto por ciento "de lo mío". Y a la ría, ¡que le den!
Es fascinante: ni esa luz que nos guía, llamada Faro de Vigo, es capaz de afrontar el hecho de que el colapso de la ría sólo se resuelve potenciando el transporte marítimo. Desde aquí lo hemos dicho ya por activa y por pasiva, además de resultar evidente que no se puede seguir con la ocupación del territorio que suponen las vías terrestres para una península como la de O Morrazo.
De la incapacidad de Fernández Alvariño para dar respuestas a lo que nos preocupa hay abundantes muestras, aunque sobraría con la del nuevo puente. El "puente de Alvariño" es sólo el reflejo de lo que hemos venido denunciando reiteradamente: algunas grandes obras públicas sirven sólo a quienes las adjudican, a quienes las construyen y a quienes esperan obtener ilícitos rendimientos con las actuaciones urbanísticas inducidas. A los demás, ¡que nos vayan dando!
Pero el caso es que nadie, por lo que se dice en la nueva noticia "alarmante" del Faro, parece apuntarse a lo de comunicar eficazmente las dos orillas de la ría por mar, que es lo natural.
¿Será que la imaginación se les queda sólo en idear cómo aprovechar el dinero de todos para el beneficio particular?
¿Será que aquí nadie dispone de un cerebro medianamente dispuesto para albergar inteligencia?
Lo cierto es que esas carencias parecen ser las que sostienen todo el "aparato de discurrir" que les queda a la Patronal, a la Federación de Asociaciones de Vecinos y al presidente de la Cámara de Comercio: ni una palabra para la verdadera solución. Todos van, como buitres o como borregos, detrás de más asfalto, más circulación inducida, más contaminación, más destrucción del medio natural, más mentiras, más accidentes y más milongas para seguir con la gaita esa de que a más kilómetros de carretera más fluidez del tráfico. ¿Cómo se les podría hacer entender que, como vemos a diario, la cosa es al revés?
Los vigueses no nos los merecemos, aunque hayamos hecho todo lo posible por tener unos "administradores" como esos.

25.7.07

25 de xullo

Lonas: Sineficacia Vigoblog Corp
Clic na imaxe, agranda

24.7.07

S.O.S. Morrazo ¿nadie conoce a nadie?


Cando voltaba esta humilde blogueira dunhas vacacións pouco merecidas atopuse coa sismica noticia de que o concelleiro de Urbanismo-Mariano Abalo (FPG)- da nova corporación canguesa propuña como asesor ou non sei se xerente de urbanismo a contratacion de Eduardo Canabal. Como unha xa non entende NADA e por se houbera algunha explicacion en clave peninsular do morrazo, colgo este post solicitando axuda da outra banda da ría, aínda que sexa algunha REVELACION do mesmo CRISTO DE CANGAS.

19.7.07

Salvemos Nova Olimpia


Señas de identidad, memoria, patrimonio histórico. Palabras solemnes al parecer sólo aplicables por hechiceros autorizados.

Las Cabañas, La Palmera, La Cruz Blanca, Suevia, Metropol, Riomar, Fontoria, Brasil, Sanatorio de Pepiño, Teide,Flamingo, Universal, Oliver. palabras que forman parte de la educación sentimental de la ciudad. Escenarios privilegiados de la vida de los vigueses y de las viguesas.

El arquitecto dialoga con el edificio pero no con la gente.

Caixa Galicia decide erigir un templo (uno mas) a la CULTURA, sí, con mayúsculas. La otra, la cultura, la realmente existente, no le importa mucho. Si acaso una subvención para la cartelería.

La sala Nova Olimpia es el último espacio de ocio con historia, con presente y con futuro. Historia de actividades diversas, de conciertos memorables y sesiones vermouth inolvidables. De bailes de jubilados y vespertinas para adolescentes. En su lugar, el arquitecto dispone una sala de exposiciones para darle seriedad y nivel. O sea, repetir una y mil veces la misma estructura de templo cultural. El arquitecto y el dueño no arriesgan. Pueden conservar el espacio y comprobar su versatilidad. Una fiesta congresual, un concierto de jazz o de un cuarteto clásico, un desfile de modelos o un recital poético y mil cosas más que no caben en la caja de madera pero que tendrían en la sala un sitio adecuado.

Caixa Galicia debe sugerir al arquitecto que rectifique sus presupuestos - arquitectónicos esta vez- y que conserve Nova Olimpia. Para que podamos entrar, de vez en cuando, en un espacio de recuerdos.
Salvemos Nova Olimpia!

18.7.07

Inquieta














Esta ciudad con tanta rehabilitación lobotómica no acaba de fijar un perfíl mínimo de su identidad. La última es la que pronto acometerá la Fundación Caixa Galicia con el Cine Teatro Fraga; aún no saben cómo levantar el Auditorio en la antigua Casa Mar y... Tanta ramplonería inquieta.

17.7.07

Cierto mal olor













olor
. Del lat. olor, -ōris). 1. m. Impresión que los efluvios producen en el olfato. (RAE).

De efluvios desagradables podríamos tildar los aromas que desprende el presupuesto de la erección del nuevo auditorio privado en terrenos públicos. Los sesudos estudios dijeron que con 82,5 millones de euros tendríamos auditorio (más añadidos: hotel u hoteles, aparcamientos...). Ahora, que aún no se vertió la primera cisterna de hormigón —ya no hay primera piedra de nada—, va y dicen que hacen falta 151 millones, y que también nosotros —las arcas públicas— tenemos que incrementar la aportación ¡! Pero... este auditorio y sus rentables anexos ¿no es de Sacyr y Caixanova? ¿por qué, para la adjudicación, hablan de una cantidad y una vez amarrado el chollo piden una ampliación del 90%? ¿ocurrirá como con los estudios geológicos previos que no han sido capaces de prever las rocas allí existentes? ¿no habría que dar por nula la adjudicación y, una vez corregidos los desaguisados presupuestarios, volver a sacar a concurso tan sabrosa tarta?
Muy mal olor desprende esta operación.
(Algún día todos nos asombraremos de la falta de sensibilidad que permitió derribar este bello y simbólico edificio que llamábamos Casa Mar; si lo tuvieran, por ejemplo, en Londres, lo remozarían y en sus entrañas ubicarían los archivos marítimopesqueros de la city, por ejemplo. ¡Qué cutres los personajes relevantes de esta marinera ciudad!).

Equilibrista no Eixo Atlántico

Xoan Mao, secretário-geral do Eixo Atlântico, apresentou, por seu turno, as linhas orientadoras da Estratégia de Intermodalidade. - Um sistema aeroportuário sinérgico e de qualidade, pronto a responder de forma competitiva a uma Europa sem fronteiras com o Aeroporto Sá Carneiro, no Porto, a assumir posição central do espaço do Eixo Atlântico; - Complementaridade entre todos os portos, essencialmente ao nível da comunicação e modelo de organização e gestão; - Criação de plataformas de convergência entre sistema portuário e aeroportuário; - Integração do sistema ferroviário, sobretudo como atenuador das diferenças rurais e urbanas, num território que deve ser visto de forma una. (Portal do cidadäo de Gaia)


La potenciación de los transportes, como el AVE, y el impulso al Puerto y Peinador son, a su juicio, indispensables en este plazo para una zona que "se juega todo un proceso de desarrollo económico", indicó Xoán Vázquez Mao, secretario general de la organización. (Faro de Vigo)

13.7.07

Visualizar

Proposta de novo escudo da cidade.
(Papeis secretos do pacto de goberno. Vigo Xullo 2007)

12.7.07

¡Ostrás!




























Caiga quién caiga ¡ostrás! sí que hay calado en el muelle industrial para los grandes buques.
El sr. Zapatero y un gran séquito en el muelle de trasatlánticos inauguraban esta mañana Ingenio 2010; es de suponer que por razones de seguridad el gran buque, sin problemas de calado, fue enviado a Guixar. No tan lejos, los manifestantes.
¿Cuáles eran las razones para ampliar el muelle?

9.7.07

A MARCA

Santi Domínguez empeza o seu bi-goberno polo principal: ir pensando en como gastar moito diñero en publicidade. E véñenlle que nin pintado as propostas da gurulandia sobre o de construir a marca Vigo, a nai de tódalas Marcas. Se a isto lle engadimos que en 2009 se cumprirá o bicentenario da chamada Reconquista (¡pobres de nós os afrancesados: seguimos correndo perigo!) e que quere promover a candidatura de Vigo para a Universiada 2013, teremos xa o escenario case completo para os nosos desvelos futuros. Claro que, de tódolos xeitos, quen máis vai celebrar esta nova cadea de eventos mundiais é a empresa Anónimo Publicidad. Esta axencia foi a encargada da megacampaña de Oliveira para a alcaldía de Vigo, na que, segundo comentan as malas linguas habituais, tivo que facer un exceso de gasto (aínda que algúns malpensados afirman que de iso nada, que o que fixo foi un investimento). Anónimo ten tamén no seu currículo que a alcaldía batera algúns récords en gastos de publicidade institucional mediante procedementos irregulares durante o mandato como alcalde de Lois Pérez Castrillo (lémbranse?) e ser a axencia de referencia da Dirección de Deportes Santi-aguesa.

Auguramos –¡e miren que acertamos xa veces!- que todo isto vai superar o choio da saída viguesa da Volvo Ocean Race. Non nos parece extraño que, como afirma hoxe La Voz, o BNG permaneza prudentemente calado diante das probadas denuncias que dende o goberno de Abel Caballero se están facendo sobre derroche, despilfarro e malgasto do presuposto municipal por parte de C. Porro, con beneficiarios como Mapi Egea ou Martínez Herrera (nada novo para Vigoblog, que o leva denunciando dende hai tempo). E iso que aínda non sacaron para fóra o do convenio secreto da Porro con ING para a Volvo. Pero non convén lembrar vellos rollos xa superados como o de Finca do Conde.

Esperemos que trunfe a razón (aínda que con isto de tanto ensalzar a Reconquista, moito tememos non) e se empece dunha vez a pensar responsablemente que o que lle fai falta a esta maltratada cidade, sen máis dilación, son menos fantasmadas e máis xestión seria e rigorosa do realmente importante: saneamento integral da ría, control da contaminación, planeamento metropolitano, cultura e educación para todos, rede de museos de verdade, bibliotecas, transporte público de calidade, sanidade, bos servizos sociais, desenvolvemento sostible, protección do patrimonio e da naturaleza, rexeneración urbana. En definitiva e como xa dixemos máis dunha vez: poñer os recursos e potencialidades propias ao servizo da calidade de vida e dun desenvolvemento que teña por finalidade a igoaldade e o benestar, a integración social e a conservación racional do legado natural e cultural.

ACTUALIZACIÓN 9 xuño
Xa sabemos canto quere Santi gastarse anualmente en "representación" (todo sexa pola Marca): 800.000 euros nun organismo inexistente e sen contido propio, a maiores dos presupostos das súas concellerías... e subirse o soldo, de paso. Publícao hoxe o Faro.

7.7.07

Atascos inducidos

Otro verano más con el mismo reportaje mostrenco sobre lo duro que resulta irse a las playas de Vigo. Que si atascos, que si falta de aparcamientos, que si demoras increíbles, que si autobuses atestados. Tal y como se han desarrollado las cosas hasta la fecha, este tipo de recurrentes "novedades" no hacen más que hacerle el caldo gordo a los especuladores del asfalto.
Pero ¿será posible que nadie se atreva a proponer un racional transporte por mar a las playas¿ Y no sólo a las de este lado de la ría, sino a las del otro. Desde luego, da una inmensa lástima, si no un cabrero mayúsculo, contemplar las ruinas del viejo muelle de Rodeira, abandonado a su suerte sólo para ayudar a alimentar la "necesidad" de la llamada Vía Rápida do Morrazo, una via cuya única justificación deriva de la voluntad política de provocar la congestión de los accesos a aquella península, además de echar una manita a la concesionaria de la Autopista.
Deberíamos suponer que los nuevos regidores de la ría, de la mano de los nuevos regidores de Galicia, cambiarían la política de más asfalto para las rías, más aparcamientos para los coches que circulen por los nuevos asfaltos y más comisiones entre adjudicatarios, promotores y constructores.
El caso es que como no se resuelva racionalmente la comunicación entre ambas orillas de la ría, seguiremos asistiendo al lamentable espectáculo de las empresas que hacen las rutas marítimas enzarzándose en la estéril polémica de si pierden dinero, de si no es rentable la linea tal o la cual, que si las Cíes, que si la Parrala.
No hay en el mundo bahía como la viguesa, con una población costera similar, que no disponga de un transporte marítimo eficaz, rápido, bien comunicado con las infraestructuras terrestres y, sobre todo, más compasivo con el medio ambiente y con la vida.
Definitivamente, mienten (o son unos ineptos) quienes siguen sosteniendo que la mejor forma de comunicar ambas orillas de la ría es la de seguir invadiendo territorio con más "Corredores", más "Autovías" y más cemento para alimentar especuladores y pancistas de toda laya. Y, por favor, que nadie salga con la tontería esa de que son necesarias más carreteras, mientras no se haya experimentado un transporte marítimo que comunique la ría desde Nerga hasta San Adrián, y desde Redondela hasta Baiona, con sus estaciones de recepción y embarcaderos adecuados, en Barra, Nerga, Liméns, Areamilla, Cangas, Rodeira, Tirán, Moaña y Meira, por un lado y Panxón, O Portiño, Saiáns, Canido, O Vao, Samil, Alcabre y Bouzas, por el otro. Y eso que la Unión Europea ya ha dicho que de monopolios ni hablar, y que la anterior concesionaria del transporte "Vapores de Pasaje" vio rechazado sistemáticamente un plan perfectamente detallado para comunicar por el mar toda la ría, con barcos más rápidos y seguros que los que entonces tenía y que los que hoy gestiona "Mar de Ons", sin que el servicio se haya mejorado en casi nada: pero la negativa "justificó" la Vía Rápida do Morrazo.
Y el caso es que quienes nos han gobernado hasta ahora se han gastado decenas de millones de euros en múltiples estudios de tráfico a los que, además, no hacen caso, pero a nadie se le ha ocurrido hacer un estudio serio sobre las posibilidades de la comunicación marítima en la ría. En la misma información de FV linkada arriba se da cuenta de un nuevo "estudio de tráfico" en cuyo encargo ya se adelanta que todo se quedará en más humo de pajas y más reclamación estéril de mejor transporte público y más espacio para aparcamientos: ¡¡Viva la imaginación!!
Les repito cuál es el intríngulis de la cuestión: hacer un plan de transporte marítimo para la ría, con sus estaciones intermodales sale por cuatro duros, pero hacer "autovías", "vías rápidas" y otras cafradas, deja muchísimo más margen. Ya me entienden. O qué se creían.

5.7.07

Allariz na Ferrería


Ao parecer, o Casco Vello de Vigo quédaselle grande á Consellería da Vivenda da Xunta de Galicia. Contra toda boa práctica en rehabilitación, o Consorcio do Casco Vello co seu maior "accionista", a Consellería de Teresa Táboas, ten limitado o seu ámbito de actuación ao que chaman Barrio de San Sebastián, máis coñecido polo seu topónimo tradicional da Ferrería. Grave erro se temos en conta que o proceso de degradación que se iniciou de forma drástica nesa zona despois dos intentos de derribo producidos polo fallido plan especial del Castillo de San Sebastián polos anos 70 -e que pervive ata o presente en forma de ruina xeralizada e valeiro residencial practicamente total-, estase reproducindo nas zonas en proceso de declive no barrio de Poboadores, rúa Alta, Chao, Berbés, rúa Real... que, de xeito irresponsable deixa a Consellería de Viveda nas mans case exclusivas da iniciativa privada. Os síntomas son evidentes e o "final" previsible: adquisición de edificios polos promotores privados (xa practicamente consumado en todo o ámbito agás na Ferrería), inacción e espera, degradación social e infravivenda, expulsión da poboación tradicional, rebaixa dos niveis de protección por presión inmobiliaria e xentrificación.

Complétase este insólito panorama co anuncio dun "concurso de ideas" para a zona do barrio da Ferrería (san Sebastián agora, repetimos), nunha inédita iniciativa cando se vén de aprobar definitivamente un Plan Especial de Protección e Reforma Interior no que se conteñen tódalas "ideas" e "propostas de intervención urbanística e paisaxística" oficialmente recoñecidas para o proceso de rehabilitación, no que se refire ás tipoloxías da edificación e ordenanzas, tratamento do espacio público, dotacións, etc. Absurdo a maiores tamén o de incluir no concurso mesmo propostas de tipo socioeconómico, nun ámbito territorial como o elixido, pequeno en relación co ámbito do PEPRI Casco Vello e ridículo se consideramos o Centro Urbano. Un ámbito nunha escala completamente inaxeitada para calquera planificación razoable.

Á vista do visto, a Consellería de vivenda semella ter apostado, fronte á necesidade dun proceso de rehabilitación integral para todo o ámbito, por concentrar os millóns de euros do Consorcio nun espazo moi limitado, fácil de xestionar rapidamente polo seu abandono extremo, mediante fórmulas de merca de edificios ou de expropiación. Aseguráse así o poder presentar dentro de catro anos, aínda a costa de lastrar o proceso de rexeneración do conxunto do barrio histórico, un idílico Allariz local, nas catro ou cinco cativas rúas que rodean o antigo recinto do Castelo de San Sebastián. Un espacio segregado sobre o que pasear en vísperas electorais e sobre o que escribir "estes son os nosos feitos" e demostrar que son quen do heroísmo de lograr transformar os históricos burdeis en casiñas de ambente alaricano. E que vostede o visualice.

Os entullos do auditorio contaminan as beiras do Miño

Informa hoxe El País que 25.000 toneladas de entullos, unha parte deles especialmente contaminante, procedentes da demolición de Casa Mar, estanse vertendo ilegal e clandestinamente nas beiras do Miño en Tomiño, e nunha canteira de Valença do Minho.
Os entullos de obra están, na lexislación vixente sobre Residuos, clasificados como industriais e a súa xestión sometida a autorización previa.
Novamente a legalidade e a protección do medio ambiente, saltada pola toureira polos xestores dese despropósito truculento chamado Auditorio de Vigo.

3.7.07

Las cosas en su sitio

Desde estas páginas lo hemos solicitado. No es que nos hayan hecho caso. Pero el regresar el alcalde a la praza do Rei es cosa que le agradecemos; las razones de lo oportuno de esta decisión no las enumeraré, están en la mente de toda persona sensata.
Bueno será ahora que en ese edificio de la calle Oporto abriese una biblioteca, una filmoteca... la zona en que se encuentra es una de las de mayor densidad de población de la ciudad.
Gracias pues por retornar, sr. Caballero, su despacho a la sede del ayuntamiento; pero concluya el gesto y retire todo uso de gestión municipal del antiguo vicerrectorado.
Muchas gracias.

Paz por territorios

Algúns xa temiamos que o reparto non era só de competencias e funcións. Nin tan sequera era o reparto da tarta das concellarías e presupostos. O BNG cré que para que unha auténtica visualización exista, os dous gobernos teñen que ter, ademais, territorio propio. Non, no falamos en termos simbólicos, senon reais. O de pedirse “Barrios históricos” gardaba (claro!) un as na manga. ¿Alguén pensaba que se trataba dunha oficina da Xerencia de Urbanismo, que tramita, basicamente, informes sobre licencias de obras nos Cascos Vellos de Vigo e Bouzas e é a referencia técnica na tramitación dos plans especiais de protección destes dous barrios e do Plan Especial de Edificios a Conservar?. ¿Pensaban que se trataba de xestionar e impulsar os aspectos formais e de protección do patrimonio cultural vinculados co planeamento, e de aproveitar as sinerxias que se producirían coa coincidencia política entre o Instituto Galego da Vivenda e Solo (actual principal inversor público na área do Casco Vello de Vigo) e o Goberno B vigués?. Pois non.
Trala denominación de “históricos” hai, sobre todo, instrumentos de planeamento, e estes refírense a un espacio urbano que abrangue unha área moito maior có casco vello de Vigo e Bouzas. E nada hai máis desexable para visualizarse, que o territorio do Plan Especial do Ensanche-Cidade Central de Vigo, o as na manga de Santi. Este Plan, que viría a substituír ao fatídico Plan Especial de Edificios a ¿Conservar? (PEEC), foi iniciado cun acordo da Xerencia de Urbanismo de novembro de 2002, e contratado (cómo non!) a Consultora Galega en ¡agosto de 2005!, cun prazo de entrega de 14 meses. Un encargo que xa ten superado tódolos prazos contratados sen que se entregase documento ningún, nin se sancione, consecuentemente, á empresa amiga, redactora tamén do malogrado PXOM vigués.
Pois ben, ese Plan contempla –pensamos que con bo criterio- un ámbito de planeamento que abrangue a área histórica-central contínua da cidade, en sentido extenso: groso modo os barrios “tradicionais” de Casablanca, Areal, Progreso, Príncipe, Urzaiz e rúas aledañas, Policarpo Sanz e trama urbana do antigo Ensanche (Carral-Colón e Policarpo Sanz-Alameda-Montero Ríos). Todo un territorio: onte, das flores de C. Porro, hoxe, da fantasía humanizadora alaricana dun "bi-reinato" comme il faut de Santiago Domínguez.

Quere o BNG encher de contido as competencias pactadas en algo que non existe nin organizativa nin orzamentariamente no Concello de Vigo, e só o poden imaxinar reivindicando nada menos que unha xestión territorial, forzando así a racionalidade, a lóxica e, mesmo, a “proporcionalidade” das urnas. Un pequeno pero sabroso Concello autónomo. Pero como iso soa moi forte, á vista do suposto éxito da rubia coas súas flores, conformaríase con planeamento urbanístico do seu territorio, e servizos xerais (vías e obras, parques e xardíns, limpeza...). Non falan de xestionar o tráfico, a educación, a promoción económica ou o persoal correspondente ás hectáreas do pequeno reino central, non: tratan de colarse, ao mellor estilo trileiro, pedindo modestas competencias territoriais: un territorio “autónomo” cheo de flores.
Se cadra, para Santi e o BNG, ese era o sentido do termo “autonomía” recollido como principio fundacional do pacto. Mira ti por onde os do PSOE entendérono mal, como daquela co tema do xerente de urbanismo ou de Finca do Conde.

Como se dun pesadelo se tratase, vóltase de novo, correxida e aumentada, á vella equivocación salomónica que no ano 2001 dividíu Urbanismo en dúas: Planeamento para a desaparecida Esquerda Galega (Xesús Costas) e Xestión Urbanística para o PSOE (Dolores Villarino). Daquel parto naceu o Plan Xeral do 93 e o trunfo de Manuel Pérez (PP) por maioría absoluta na seguinte lexislatura.

O BNG ofrece paz por territorios. Mágoa para eles que o espazo urbano só nos pertenza aos cidadáns que só recoñecemos como ocupación histórica do noso territorio vital, a do oportunismo político, a irracionalidade e a ineficacia. E que sabemos castigar cos nosos votos aos que antepoñen os seus cativos intereses partidistas aos dunha cidade razoablemente xestionada cun só goberno de coalición, como corresponde aos resultados electorais.
Esperemos que, finalmente, reine soamente a cordura.

2.7.07

Dúas boas ideas, dúas malas resolucións


1. Cine ao aire libre en Progreso


A Asociación de Comerciantes Zona Príncipe, vén de programar ciclos de cine ao aire libre, no espacio traseiro do Marco, na rúa Progreso. Unha boa idea e un bo marco para esta actividade. Mágoa que a súa plasmación non estea aos niveis de calidade esixibles.
Vése a luz das casas detrais da pantalla… e debaixo unha furgoneta. O son está pouco coidado e a forma de publicitalo non semella a máis axeitada: uns focos que debuxan filigranas nas fachadas dos edificos veciños. Sen embargo, nada hai na rúa que anuncie e informe sobre a programación. Falando désta, parece pouco consistente, pouco orixinal e inaxeitada para as noites de cine que se pretenden crear. Só falta que poñan a película de “arteiensaio-popular” máis coñecida e recoñecida, Cuerno de Cabra.
Dende logo, tampouco semella o máis axeitado utilizar DVD para a proxección e non cine “de verdade” no formato de 35 mm, tal e como se vén facendo nos meritorios ciclos municipais estivais de cine ao aire libre na praza da Estrela e na do Rei, realmente modélicos tanto na orixinalidade e calidade da programación e das copias, como na montaxe e proxección (35 mm e magnífico son).
Esperemos que, canto menos, as copias de DVD utilizadas polos comerciantes de Príncipe estean autorizadas para a súa exhibición pública e non sexan as habituais para uso privado... que nesta cidade trapalleira nunca se sabe.

2. IntegrArte

Organizada pola Consellería de Cultura da Xunta de Galicia e situada no peirao de trasatlánticos vigués, a mostra integrArte é a antítese do que se debe facer. Nada que ver coa ampulosa presentación deste evento realizada por Ánxela Bugallo e Santi Domínguez, pura propaganda.

Unha boa e obvia idea, a de utilizar a música, a cultura e a gastronomía como elementos de integración, transfórmase, na práctica, nunha desas cutres festas gastronómicas vilegas co seu bar con mostrador, e puestecitos de bisuterías variadas, mal chamadas artesanías, baixo unha carpa de pulpería.

Supoñemos que algo se salvará nas actuacións musicais, para os que se acheguen ata ese lugar, absolutamente inaxeitado para "integrar" nada. O resto non é o que merecen os nosos inmigrantes nin o respecto á súa música, cultura, tradicións e gastronomía.

Especial mágoa dá ver a mostra gastronómica: uns taperwares cuns carteliños que indican que é o que o esforzado visitante poderá probar e alimentos colocados ao aire libre nos cutres "chiringos" das asociacións, con nulas garantías sanitarias. Un insulto á riqueza dos productos e elaboraciós dos países "representados", pobre e cutremente presentados.

Entrar na carpa é entrar no mundo da desintegración olfativa: fume de tabaco, emanacións alcohólicas do bar e cheiro a aceite requeimado. O único salvable: o escenario, achantado no fondo e acogotado pola escasa altura da carpa.

Nin Arte nin Integración: unha boa idea “queimada” polos que gastan inutilmente os nosos impostos en cutres carpas espalladas por Galicia. As Asociacións de Emigrantes que participan, posiblemente con toda a súa ilusión, deberan pular por un programa digno de contacto, mestura e desfrute intercultural.

1.7.07

Mauricio, me lo dijeron ayer...

Me lo dijeron ayer
las lenguas de doble filo,
que te casaste hace un mes...
Y me quedé tan tranquilo.


Para mí que la copla de Rafael de León viene que ni pintiparada como compendio de la situación en la que Mauricio Ruiz Ceniceros debe encontrarse después de un mal llevado idilio con el PSOE, que lo plantó al pie del altar para poder casarse, por interés, con "la otra", que ahora llevará un anillo con una fecha por dentro.

Pues a pesar de eso, las leguas de doble filo me han dicho que resultó emotivo el homenaje que algunos vigueses, algunos responsables políticos y algunos "agentes sociales" tributaron a Mauricio Ruiz Ceniceros, quien, como ya saben, es santo de nuestra devoción por eso, porque sin ser de su partido, ni tener más relación con él que la del respeto por la labor desarrollada según el mandamiento que sus electores le dieron, los de por aquí le hemos cogido cariño.
Entre los que había por allí, según me cuenta el hobit enviado como enano infiltrado al evento, nadie echó de menos a algunos de sus compañeros de corporación, como Santidomínguez o Toba, pero cumplieron Calviño, Arias, Graña, Silva y el propio alcalde, Abel Caballero, aún convaleciente de la trifulca con su reciente consorte, el Bloque. También lo hicieron cargos de alta dirección del gobierno gallego, de las consellerías de Política Territorial, Sanidade o Educación. A VPM (cualquiera pone el nombre completo, para airear la polémica) se le vio a última hora, por no sé qué dificultades de viaje.
Entre canapés se podía escuchar la charanga que la Subdelegación de Vigo del Colegio Oficial de Arquitectos de Galicia había programado para la misma hora en el recinto del Parque de San Roque, convenientemente dividido para la ocasión, para entregar el reconocimiento colegial a los profesionales con 25 añitos de "curre" a las espaldas. Cosas de la vida.
Tampoco estaban, ni en uno ni en otro evento (por razones obvias), Miguel Font ni Fernández Alvariño, longevos sufridores de la pertinaz sequía ladrillista que les vino endilgando Mauricio, desde su cinematográfica figura de Gary Cooper que nos tomaron prestada los organizadores, quienes no se cortaron un pelo en reconocer que, efectivamente, la soledad de corredor de fondo de MRC ha resultado evidente durante sus tres largos años ante la poderosa máquina de laminar políticos habilitada por PP y BNG, con todo el aparato mediático cargado en las pistoleras del subrepticio bigobierno en la sombra establecido entre Corina y Toba.
¿Quieren otra demostración de que esa soledad fue, y todavía es, palmaria? El acto de reconocimiento no mereció atención en los medios de comunicación locales, (sólo una breve reseña, con foto, en "La Voz") y eso que acudió la primera autoridad de Vigo. ¿Hay alguien que pueda señalar un sólo movimiento de C.Porro que haya sido ignorado por esos mismos medios?
Pero es que Mauricio ha de seguir soportando, en solitario, la enemiga de todos ellos; la incomprensión con que, por inconfesables y espurios (aunque conocidos) motivos, le obsequió la prensa local. Y es que, desaparecido VPM, Ruiz impidió que se salieran con la suya Corina, Chema, Toba, ING, APROIN y otros que, por encima de los intereses de todos los ciudadanos, esperaban el maná de un PXOM que, de haberse aprobado, nos hubiera dejado de nuevo a los pies de los tribunales de justicia, como viene ocurriendo desde 1993, al menos.
El que más y el que menos sacó de su respectivo fondo de armario calificativos que no se atreverían a repetir a nadie. Pero, lo que Mauricio Ruiz ha representado, por mucho que duela a las débiles ideologías de andar por casa, es el respeto por la legalidad, una forma de hacer política acorde con los intereses generales y una constancia que sólo la estulticia y la malicia políticas han tratado, infructuosamente, de desvirtuar.
En fin, que por aquí tampoco esperamos que la línea de actuación política de Mauricio, con argumentos, razones, dialéctica limpia y kilos de aguante, tenga continuidad en la corporación actual. No hay más que ver cómo algunos corren rápido a aproximar el ascua a su sardina y andan diciendo ya que, acordado el bigobierno y la recomposición de la línea medular del grupo socialista, el PXOM se aprobará sin más problemas, "porque la oposición era sólo política para quitarle bazas electorales al PP". Pues qué bien.
No falta mucho para que podamos comprobar quién se lleva el gato al agua; si los que permanecen agazapados para hacer los frustrados pelotazos inmobiliarios, o los que aspiramos a que Vigo crezca razonablemente en nuestro beneficio, sin caer en la trampa de que no hay más desarrollo que el desarrollo inmobiliario y que APROIN, Karpin e ING son sus profetas. ¡¡Inch Alá!!